Bazylika Mariacka to najważniejszy kościół Krakowa zaraz po katedrze na Wawelu. Budynek zaczęto wznosić pod koniec XIII wieku na fundamentach wcześniejszej zabudowy sakralnej w stylu romańskim. Nowa świątynia została wyświęcona około 1320 roku i w czasie swojej długiej historii była wielokrotnie przebudowywana. Dziś jest to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych budynków w mieście.

Perła krakowskiej architektury sakralnej

Kościół znajdziemy przy wejściu na ulicę Floriańską, na krakowskim rynku. Jak wspomnieliśmy na wstępie, świątynia, którą obecnie mogą podziwiać odwiedzający, powstała na przełomie XIV i XV wieku. Od tego czasu ma kształt bazyliki z charakterystycznymi wieżami na fasadzie budynku. Niższa jest dzwonnicą, a z wyższej, która mierzy 82 metry, codziennie słychać hejnał. Z wieżami związana jest pewna krakowska legenda. Ich budowy podjęli się dwaj bracia. Młodszy, gdy zorientował się, że jego praca postępuje wolniej, zabił brata. Posłużył się nożem, który do dziś wisi w Sukiennicach.

O kościele Mariackim nie można mówić bez wspominania o ołtarzu autorstwa Wita Stwosza. Jest to niezwykły przykład późnogotyckiego kunsztu rzeźbiarskiego. Dzieło zostało ukończone w 1489 roku. Nastawa ołtarzowa została wykonana z aż trzech rodzajów drewna. Konstrukcja z mocnego dębu, a tło z lżejszego drzewa modrzewiowego. Do figur idealne okazało się elastyczne i miękkie drewno lipowe. Nastawa ołtarzowa składa się z pięciu skrzydeł. Należy do nich skrzydło centralne i dwie pary ruchomych i nieruchomych elementów, każda z nich pokryta jest misternymi płaskorzeźbami.

Co ciekawe, aby dostać się na szczyt wieży, z której rozbrzmiewa hejnał, należy pokonać 239 schodów. Po raz pierwszy zagrano go 13 lutego 1838 roku w samo południe. Ówcześnie pełnił funkcję informacyjną i stanowił miarę czasu. Dzięki temu zwyczajowi Kraków był jednym z niewielu miast, w których publicznie podawano czas.

W kościele Mariackim znajduje się aż 11 kaplic. Jego zwiedzanie jest obecnie objęte opłatą, a środki pozyskane w ten sposób przeznaczane są na utrzymanie i konserwację budynku. Mimo że to jedna z najbardziej znanych świątyń, niewiele osób wie, że tam gdzie, obecnie znajduje się plac mariacki, jeszcze w XVIII był cmentarz. Niektóre z płyt nagrobnych zostały wmurowane w ściany budynku. Za niezwykły charakter wnętrza kościoła odpowiada Jan Matejko, który w latach 1890-1992 bardzo zaangażował się w prace remontowe świątyni.

Oglądając polichromię autorstwa słynnego malarza można odnieść wrażenie przytłoczenia kolorami i kształtami. Matejko wiedział, jak ważna jest jego praca i prócz walorów estetycznych wniósł w nią też ważne treści liturgiczne. Dzięki temu wnętrze świątyni nabrało niepowtarzalnego charakteru, który wzbudzał kontrowersyjne opinie wśród artystów żyjących w tym samym czasie, co Matejko. Dziś odwiedzający mogą na własne oczy przekonać się o wrażeniu, jakie robi przepych zdobień na ścianach i fasadach kościoła.